„Sunset Time”

Wcześniejsze

Ogłosiła czerwona chmura
Czas zachodu słońca
Unoszący się poniżej drugiego odcienia
Błękitu i każdego odcienia
Zrobiło się ciemniej
Czarny ptak
Zaśpiewał inną piosenkę
I wrona, zmęczona
Leciał w kręgach ciszy

Chłopiec siedział na dachu
Patrząc w górę, zahipnotyzowany
To, co widzi
I po pięknie
To przyjdzie później
To życie i to, jak się czuje
Pewnego dnia marszcząc brwi
Inny pobłogosławiony ciepłem
Wspaniałego słońca
Dziś promienie pocałowały jego policzki
A lato flirtowało,
Z jego skórą, na świeżym wietrze
Któregoś dnia wydawało się, że to wczoraj
Wichry zimy krzyczały,
W jego twarz i prawie płakał
Przypomniały mu się syczenia eolii
Zbrodni, którą widział
Jego wnętrzności zaczęły się zbierać w jednym miejscu
Ból zamglił mu wzrok
Pomyślał, co czuje człowiek umierając
Chociaż umarł, nie umarł
Jego matka wyszła z tacą z kawą
Uwodzicielski aromat
I słodycz kobiety
Poluzował narządy
Jego oczy się uśmiechały; jego płuca wciągnęły głęboko powietrze
Dziwne jest ludzkie serce
Swinging na języku
Tylko nieliczni mogą to zrozumieć
Od lat żyje w nędzy
Potem za chwilę
To nic innego jak wesoły